Πιτσίνι, Νικολό

(Piccinni, Μπάρι 1728 – Πασί, Παρίσι 1800). Ιταλός συνθέτης. Συμπλήρωσε τις μουσικές του σπουδές στη Νάπολη, όπου το 1754 άρχισε τη σταδιοδρομία του ως συνθέτης όπερας, με τις Πεισματάρες γυναίκες, δείχνοντας το ίδιο ενδιαφέρον για το κωμικό και για το δραματικό είδος. Πλούτισε και το πρώτο και το δεύτερο με τη γοητεία του ταλέντου του, προσέχοντας να αποδώσει μουσικά σε όλη τους την πληρότητα τη δύναμη των ανθρώπινων αισθημάτων. Για τα λιμπρέτα των έργων του συνεργάστηκε με τους περίφημους Πέτρο Μεταστάσιο, για τον Αλέξανδρο στις Ινδίες (1758), όπερα που σημείωσε μεγάλη επιτυχία, και με τον Κάρλο Γκολντόνι, που το όνομά του είναι δεμένο με το αριστούργημα του Π. La Cecchina ossia (1760). Η πιο εντυπωσιακή επιτυχία και η πιο πικρή αποτυχία, αποτέλεσμα της αστάθειας των αισθητικών προτιμήσεων της εποχής του, συνόδευαν την ανθρώπινη και καλλιτεχνική ιστορία του Π., ο οποίος αποθεώθηκε κατά τη μακρόχρονη παραμονή του στο Παρίσι (1776-89) –τον επευφήμησαν ως αντίπαλο του Γκλουκ και διευθυντή της ιταλικής ορχήστρας– και έπεσε σε μεγάλη φτώχεια στη Νάπολη (1789-98), όπου για να ζήσει αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει το δημιουργικό του οίστρο σε συνθέσεις εκκλησιαστικής μουσικής. Άφησε περισσότερες από 150 όπερες (πολλές επάνω σε γαλλικά λιμπρέτα, κάνοντας αρχή το 1778 με τον Ρολάνδο), χωρίς όμως να ξεπεράσει τα επιτεύγματα (ευγένεια και ειλικρίνεια στη μελωδία, παρεμβολή της χορωδίας) στα οποία είχε φτάσει στα νεανικά του χρόνια. Γι’ αυτό ήταν φυσικό η τέχνη του Π. –που οπωσδήποτε δεν ήταν ισάξια της μουσικής του Γκλουκ, του οποίου άλλωστε ήταν ειλικρινής θαυμαστής– να ξαναγυρίσει κάποτε στο κλίμα της ναπολιτάνικης σχολής, της οποίας τις παραδόσεις ανέβασε σε υψηλά επίπεδα. 0 Ιταλός συνθέτης Νικολό Πιτσίνι.